Ząb zatrzymany to ząb, który nie wyrżnął się na powierzchnię dziąsła lub jest widoczny jedynie częściowo. Jest to problem najczęściej spotykany w przypadku trzecich zębów trzonowych (tzw. „zębów mądrości”) i dotyczy częściej zębów stałych niż mlecznych. Dlaczego dochodzi do takiej sytuacji? I jak leczy się zęby zatrzymane?
Zęby zatrzymane – czyli jakie?
Ząb zatrzymany to ząb już całkowicie uformowany, który pozostaje w kości szczęki lub żuchwy, a od rozpoczęcia jego wyrzynania minęły 2 lata. Ząb częściowo zatrzymany natomiast to taki, który przebił blaszkę kostną, ale nadal pozostaje pod powierzchnią tkanek miękkich. Zatrzymanie zębów dotyczy przede wszystkim trzecich zębów trzonowych żuchwy i szczęki oraz kłów szczęki.
Zatrzymany ząb może stanowić zagrożenie dla zdrowia pacjenta. Może prowadzić do np. powstawania stanów zapalnych, próchnicy czy torbieli. Często zatrzymane zęby powodują też dolegliwości bólowe.
Diagnostyka i leczenie zatrzymanego zęba
Wykrycie zatrzymanych zębów wymaga przeprowadzenia kompleksowej diagnostyki. W tym celu wykonuje się wywiad z pacjentem, badanie wewnątrzustne oraz badanie radiologiczne (np. zdjęcie pantomograficzne czy tomografię komputerową).
Planowanie leczenia zatrzymanego zęba zależy od przyczyny zatrzymania, umiejscowienia i pozycji zęba czy wieku pacjenta. Dobór metody leczenia jest uzależniony także od stopnia skomplikowania danego przypadku. Czasem wystarczy zastosowanie metod ortodontycznych, polegających na rozciągnięciu łuku zębowego, w niektórych sytuacjach jest konieczna interwencja chirurga stomatologa.
Chirurgiczne leczenie zębów zatrzymanych
Zakres działań chirurga zależy głównie od zlokalizowania zęba zatrzymanego. Niekiedy konieczne jest nacięcie dziąsła lub blaszki kostnej, dzięki czemu osłabia się blokada kostna i ząb może kontynuować wyrzynanie się. W niektórych przypadkach może się okazać, że konieczne będzie usunięcie nadliczbowych zębów, które uniemożliwiają zębom zatrzymanym wydostanie się na powierzchnię łuku zębowego. W ostateczności chirurg może zdecydować również o ekstrakcji zęba zatrzymanego. W tym celu nacina się dziąsło, uzyskując dostęp do tkanki kostnej. Następnie usuwa się ją za pomocą wiertła, odsłaniając ząb i usuwając go.
Wszelkie interwencje w zakresie zębów zatrzymanych dokonuje się w znieczuleniu, dlatego podczas trwania zabiegu pacjent nie odczuwa bólu, a po tym jak znieczulenie przestanie działać, (w zależności od stopnia dolegliwości) zażywa się ketoprofen lub paracetamol.
Wspomaganie leczenia zęba zatrzymanego za pomocą lasera biostymulacyjnego
Leczenie zębów zatrzymanych można wspierać poprzez działanie lasera biostymulacyjnego. Jego działanie można wykorzystać do łagodzenia dolegliwości bólowych. Biostymulacja wpływa na niwelowanie szczękościsku towarzyszącego wyrzynaniu, a jednocześnie pobudza ząb do szybszego przebicia się przez powierzchnię tkanek. Ponadto może być on stosowany po ekstrakcjach zębów zatrzymanych, ponieważ ma działanie regenerujące uszkodzone tkanki, wspierają zabliźnianie się ran, zmniejsza obrzęk i eliminuje dyskomfort po zabiegu.
Zatrzymanie zęba to sytuacja wymagająca podjęcia leczenia lub obserwacji, gdyż może on wzmagać ryzyko powstania szeregu powikłań, w tym infekcji i dolegliwości bólowych. Jest to często proces długotrwały, którego rezultaty są uzależnione od stanu zęba i jego okolicy, jak również doboru metody leczenia.
Inspirowane: Triodent.com.pl – gabinet stomatologiczny Warszawa
